Ronald van Weezel (Haboniemer sinds 1963)
Haboniem was voor mij altijd verbindend, en heeft – ik denk onbewust – zeker mijn Joodse identiteit versterkt, én mijn band met Israël. Voorschoten, waar ik woonde, was nou niet écht een Joodse omgeving, dus Haboniem gaf me toch die link. Ik bouwde een Joodse vriendenclub op, die nog steeds bestaat!
Mijn Amsterdamse Haboniemvrienden kwamen regelmatig in het weekend logeren (soort minimachanee!). Matrassen en slaapzakken op zolder en mijn ouders maakten een grote pan soep, die vonden het ook leuk en bijzonder dat ik zo’n hechte vriendenclub had. Die Haboniem-ervaringen gun ik deze en toekomstige generaties ook, daarom zit ik met heel veel plezier in het bestuur van Avaniem.
Galit Soesan (Haboniemer sinds 1987)
Mijn mooiste herinneringen? Ruach! Zingen, op tafel slaan. Met elkaar zijn, je echt verbonden voelen, dat vond ik altijd heel bijzonder. Het gaf mij altijd een gevoel alsof we met elkaar de wereld aan konden. Zoiets kun je niet zomaar creëren, dat moet er gewoon zijn. En het gebeurde elk machanee opnieuw!
Ik zit in het Avaniem-bestuur omdat ik het belangrijk vind dat Haboniem ook in de toekomst kan blijven bestaan. Haboniem zorgt voor een ervaring die je de rest van je leven meeneemt, dat gun ik iedereen. Ik ga nog steeds elk jaar een weekendje weg met mijn Haboniem-vriendinnen. Zonder Haboniem was ik er trouwens niet geweest, want mijn ouders ontmoetten elkaar daar. Enne… ik mijn man! Ik heb de beweging van alle kanten gezien: als chaniech, madriech én mazkiroetlid. En natuurlijk heb ik de Habo-koorts overgedragen, dus nu zijn alle drie de kinderen ook lid. Ik leef weer helemaal mee, mooiste gevoel dat er is!
Ruben Koekoek (Haboniemer sinds 1994)
Haboniem was een heel belangrijk onderdeel van mijn jeugd. Ik heb er zelf veel mooie herinneringen, ervaringen en vrienden aan overgehouden, dus wil ik graag wat terugdoen en zorgen dat de generaties na mij ook van Haboniem kunnen genieten. Als ik één herinnering moet noemen is het toch wel de Israëlreis. Nog steeds ben ik bevriend met veel JK-genoten en hun families. Superleuk om al onze kinderen samen te zien spelen, hopelijk gaan ze straks ook samen met een zak snoep de bus in!
Harry Prins (Haboniemer sinds 1968)
Na een jaar bij Bné Akiva werd ik rond mijn 9e lid van Haboniem. Er gebeurde in die tijd niet veel in Den Haag, waar ik woonde, dus Haboniem was voor mij weekenden en machanees. Vanaf mijn 16de woonde ik in Amsterdam en werd het moadon mijn tweede huis. Na mijn Schnat-jaar woonde ik er een jaar écht en zat ik in het mazkiroet. Haboniem is heel belangrijk voor me geweest. Ik heb er mijn beste vrienden aan overgehouden en zelfs mijn vrouw! Onze tweeling van 10 gaat nu ook mee, de jongste van 7 staat in de startblokken. Het moge duidelijk zijn dat ik veel waarde hecht aan het voortbestaan van Haboniem en daarom zet ik me graag in!
Tessa Leviton (Haboniemer sinds 2004)
Als JK2-er ging ik voor het eerst mee met Haboniem, het was een Poerimweekend en ik was meteen verkocht. Zo veel mooie herinneringen, met als hoogtepunt dat we in JK3 het mazkiroet hebben gemaild om te vragen of we alsjeblieft op het moadon mochten logeren voor de zomerweïda. Het werkte! We hebben de hele nacht liedjes gezongen, moties geschreven en pizza besteld. Mijn laatste keer Habo was het zomermachanee in 2020, maar gelukkig kan ik via het bestuur van Avaniem nog steeds betrokken zijn, want ik ben nog lang niet klaar met Haboniem! Op deze manier een bijdrage leveren aan het voortbestaan is een nieuwe en leuke uitdaging, en ik heb al het vertrouwen dat we met dit team iets moois op kunnen bouwen.